یکی از مشهورترین عکاسان مستند در قرن بیستم “بروس دیویدسن” در سال‌های قبل از انقلاب به ایران سفر می‌کند و ضمن عکاسی از خانواده شاه و دربار عکس هایی نیز از زندگی مردم به ثبت می رساند. بروس دیویدسن امریکایی یکی از مهمترین عکسان قرن بیستم به شمار می رود که به خاطر عکاسی مستند و اجتماعی شناخته شده است. بروس عکاسی حرفه ای را پس از اتمام دوران خدمت سربازی خود در سال ۱۹۵۷ وقتی۲۴ سال داشت آغاز کرد. او از ۱۰ سالگی شیفته عکاسی بود و به شکل آماتور از طبیعت عکاسی می‌کرد و چندی بعد اولین جایزه هنری خود را با عکاسی از یک جغد از مدرسه عالی “کداک” دریافت کرد. او پس از پایان تحصیلات ابتدایی در موسسه فناوری “روچستر” به یادگیری فنون عکاسی حرفه ای پرداخت و از سوی مجله لایف به عنوان عکاس استخدام شد. نام بروس پس از عکاسی از جنبش اجتماعی امریکا در سال ۱۹۶۳ و نمایش عکس هایش در موزه هنر مدرن نیویورک بر سر زبان ها افتاد. او پیش از این تاریخ به پیشنهاد یکی از مهمترین عکاسان خبری آن زمان هنری کارتیه برسون که تاثیر بیاری نیز بر او گذاشته بود به عضویت آژانس عکس مگنوم نیز درآمده بود. پروژه اصلی بروس از ابتدای عکاسی حرفه ای موضوعات اجتماعی و مستند بود و در این کار لحن و زاویه دید او که تحت تاثیر کارتیه برسون دانسته می‌شود موفقیت آثارش را دو چندان می کرد. دیودیسن در سال ۲۰۰۴ جایزه عکاسی مستند “لوسی” و نیز در سال ۲۰۰۷ مدال طلای یک عمر دستاورد هنری را از مرکز هنرهای ملی دریافت کرده است. اما آنچه در میان آثار این عکاس مستند جالب توجه است مجموعه عکس هایش از ایران پیش از انقلاب است؛ این عکس ها که تعدادی از آن دربار و خانواده محمدرضا پهلوی و تعدادی دیگر زندگی مردم را نشان می‌دهد در سفری که او در سال ۱۹۶۴ میلادی یعنی سال ۱۳۴۳ شمسی داشته عکاسی شده اند. گرچه قاعدتا بروس در سفر به ایران بیشتر از این تعداد عکس گرفته اما همین ۱۳ عکسی که از این سفر قابل دسترسی است به جهت زیبایی بصری و ارزش تاریخی قابل توجه است. گفتنی است هیچیک از عکس ها جز اینکه در ایران گرفته شده است توضیح دیگری ندارد.
